İpek Hayatı Tut - Burçin Aktaş | Makaleler - Şubat & Mart 2012

Administrator tarafından yazıldı. Aktif .

İPEK HAYATI TUT

Daralıyorum, yüreğim ağzımdan çıkacak avuçlarıma düşecek sanki.
Sonra ayaklarımın altına alıp ezeceğim, her şeyi unutmak için hiç yaşanmamış saymak için..
Kendimi bir kalemlikten kalem çıkarıp "Ali ata bak." yazarken hayal ediyorum.
O kadar özlemişim ki, birilerinin beni savunmasını, birilerinin beni korumasını, birilerinin beni sevmesini, birilerinin beni yalnız bırakmamasını..

Öyle böyle değil fena boğuluyorum.
İçime yerleşmeyen, kafama tam oturmayan bazı şeyler var.
Atamıyorum, çünkü yoklar.
Varlar ama benim değiller..
Kendimi üstüme yemek dökerken hayal ediyorum.
O kadar özlemişim ki birilerinin dikkatini çekmeyi,
O kadar özlemişim ki annemin üzerimi değişmesini..
Sonra uyanıyorum, kendime geliyorum..

Cidden boğuluyorum.
Dikdörtgen bir kâğıda hayatıma giren her şeyi dökmeye çabalıyorum.
Yamukları yerleştiremiyorum, yuvarlaklar başımı döndürüyor.
Sonra kendimi, andımızı okurken sırada hayal ediyorum..
Beni bekleyen okulu, dersi, öğretmenleri, o sınıf kokusunu çocukluk halini hayal ediyorum..
Öyle özlemişim ki, düşünmemeyi, öyle özlemişim ki kendimi bilmemeyi..

Yok gerçekten boğuluyorum.
Her akşam güneşin battığı anda oluyor bu.
Herkesin ama herkesin suratı aklıma geliyor..
Beynim oyulacak gibi oluyor..
Kendimi beslenme saatinde annemin çantama koyduğu ekmek arasını yerken düşünüyorum..
Öyle özlemişim ki, önüme ne konsa yediğim günleri, öyle özlemişim ki karar veremediğim zamanları..
Sonra kendime geliyorum..

Öyle yahu ciddi anlamda boğuluyorum.
Her sabah güneşin doğuşunu hissetmek içimdeki karamsarlığı yok etmek için uyanıyorum erkenden,
Havanın henüz aydınlanmadığını görünce,
Biraz sonra önlüğümü giyecek, annemin koluna sarılıp okula gidecekmişim gibi geliyor.
Öyle özlemişim ki, erken kalkmanın bana dokunmadığı zamanları, öyle özlemişim ki sabahın köründe giydiğim o önlüğü, külotlu çorabı..

Sonra birden kendime geliyorum, yine eski ben..
Kendimi boğacak gibi oluyorum,
Kalbim ağzımdan çıkacak gibi oluyor,
Hayal ediyorum,
Yine bir okul çıkışı,
Ve annem bu kez gelmiyor,
Ben büyümek zorunda kalıyorum..

Burçin Aktas

Paylaş


     Burçin Aktaş'ın Eski Yazıları

 

Online dergiler Online dergiler