Geniş Zamanın Darda Kalmış Hikayeleri: 23. Sokak - Gizem Çavuşoğlu | Makaleler - Ocak 2012
GENİŞ ZAMANIN DARDA KALMIŞ HİKAYELERİ: 23. SOKAK
Bu gece kartonlar ıslak. Hava da şehrin soğuğuna nispet, ayrı bir soğuk. Üşüyor muyum ne? Fareler de rahat vermiyor zaten. Nerede ulan bu sokağın kedileri? Gerçi kedi mi kaldı şehirde. Fareler kol gezdiriyor, içimizi kemiriyor leşler. İç savaşın ardından, içimiz dışımız kemirildi zaten.
Şu 23. sokağın dili olsa da konuşsa. Gerçi konuşuyor konuşmasına... Karşıki bina daha 15 indeki gencin kanıyla süslü halen. Her köşede, savaş kokan ellerle yazılmış, “Savaşa Hayır” yazıları. Kaldırımlar yıkık dökük. İnsanlarsa, onlar çoktan öldü, kalan birkaçı ise çoktan insanlığını kaybetti. Diyorum ya, bu şehir soğuk. Şehri ısıtacak kimse yok. Şehir kimsesiz. Kimse, kimsesiz…
Ailemi özledim... Ben kunduracıyım esasen. Yani eskiden öyleydim. Yılan derisinden pahalı kunduralar satmışlığım bile var.
Ah ah… İşimi de, ailemi yitirdiğim o savaş gecesi kaybettim. O gece o kadar çok şey kaybettik ki, canımızın acısından kayıpları düşünemedik bile. Kitapları yaktılar, evleri, iş yerlerini ve en önemlisi de insanları yaktılar.
Onlar insanları yakmakla kalmadılar sadece. Aynı zamanda insanlıklarını da yaktılar, fakat onlar için sorun olduğunu sanmıyorum. Yanan insanlıkları olsun. Cepleri dolu nasılsa…
Sözde hürriyet getireceklermiş. Getirdiler de nitekim. Şahsım adına söylüyorum; hiç böylesi özgür olmamıştım. Ne sorumlu olduğum kimsem var, ne de bir varlığım. Kendimden bile sorumlu değilim anlayacağınız.
Düşünün, onlar olmasaydı nasıl böylesi özgür olacaktım?
Neyse yoruldum. Hava da iyice soğudu. Gözlerimde acı bir yorgunluk. Ciğerlerimden gelen kan yine elime dolandı. Gözlerim kapanıyor. Anlaşılan bu gece bu şehir biraz daha soğuyacak.
Ne diyeyim ki… Elvedayı hak ediyor mu bu şehir? Neyse insanlık bende, yani öteki tarafta kalsın.
Elveda özgürlük.
Elveda 23. sokak.
Elveda…
Gizem Çavusoglu
Paylaş
Gizem Çavuşoğlu'nun Eski Yazıları
