Kalp | Cemile Sönmez

KALP

Mübarek ramazan yaklaşırken, içinden geçeceğimiz bu şerefli ayı hepimizin hayırlarla idrak edeceğini, tüm güzelliklerinden istifade etmesini dileyerek söze başlıyorum.

Bu ay öyle faziletli aydır ki, diğer on bir aydan farkını ortaya çıkarır.

Sanki sürekli takvimde yerini başka tarihlere taşıyan bu mübarek ayda, ay bir başka, güneş bir başka, en önemlisi biz bir başka oluruz.

Tabii gündüzleri içemediğimiz su, yiyemediğimiz yemeklerde bir başka.

Dünyevi kriterleri bir kenara itersek eğer 'kalbimizin de' bir başka olduğunu hemen akla getiririz.

Öyle ki, yüce Allah'ımız "her şeyi sizin için, sizi kendim için yarattım" buyurmuştur.

Bizi öyle yüceltmiştir ve farklı kılmıştır bu koskoca evrende.

Bize sonsuz nimetler ve bunlara vesileler eklemiş, ulaştırmıştır.

Biz kullarına sadece onun hoş dediklerine uymak, nahoş dediklerinden uzak durmak kalmıştır.

Bunun için ise her cana, her canana bir 'kalp' hediye eylemiştir.

Şimdi diyorsunuz kalp herkeste vardır.

Elbette var ama o somut, litrelerce kanı pompalayan, yumruğumuz büyüklüğündeki, iki yüz elli gramcık et parçası değil; ruhun en önemli parçası, olmazsa olmazıdır 'kalp'.

Nasıl ki nefes alamadan bir insan yaşamını sürdüremiyorsa, kalbi olmadan da yaşayamaz insan.

Öyle ki yine şimdiki zamanımıza baktığımızda 'kalp' denen bu olguyu birçok kişi yitirmiş durumda.

Evet, üzücü bu ama gerçeklerden kaçılmıyor.

Bir kul olduğumuza göre ne için yaratıldığımızın farkına bir daha varmak gerek; kalbi bir köşeye savurmadan.

Unutmayalım ki;

İnsan kalbi olan varlıktır.

Bizi diğer canlılardan farklı kılar.

Allah'ın yolunda, onun safında yer bulabileceğimiz bir varlıktır kalp.

Hem, Yüce Allah'ın bizlere kalbi veriş sebebi, güzelin ötesindeki güzeli de görmemizi istemesi ve öylece son nefesimizi vermemizi istemesidir.

Bu emanet kalbimizle öyle bir hayat yaşayalım ki öldüğümüzde bile kalbimiz için sevinebilsinler.

Birileri ardımızdan ağlarken, üzülürken biz gülebilelim.

Kalbimizin sermayesinden istifade edebilelim velhasıl.

Yaşıyoruz bir koşturmacayla.

Ama ölüm nerede, ne zaman, hangi durakta bizi bekler bu kesin değildir.

Yani insanın kalbinin nerde bitip, nerede yittiği belli değildir.

Baş gözümüz görmese de gönül gözümüz hep görsün inşallah diyerek kelamımı bitiriyorum.

Yüce Allah kalbimizle dünyaya güzel ameller bırakmamızı nasip etsin inşallah.

Kelimeleri kullanırken sürç-i lisan ettiysem affola değerli okurlar.

Hayırlarla kalın.

Cemile Sönmez

Paylaş