Güç ve Cesetler - Gizem Çavuşoğlu | Makaleler - Nisan 2011
GÜÇ VE CESETLER
Hiçbir savaşta kaybetmeyen yoktur, sadece daha az kaybeden vardır.
Mağlubiyet mutlu etmez tarafları… Peki ya ucunda kaybetme riskinin olduğu ve kaybedecek çok şeyin olduğu bir savaşa neden girer insan?
Âdem ve Havva’dan beri insanlar yaşamın devamı için savaşır. Ve bu savaşların birçoğu karın tokluğunadır.
Ama zamanla insandaki tokluk anlayışı değişti ve engel olunamaz bir hal aldı ki, karın tokluğunun eş anlamı; aç bırakmak oldu.
Petrol, para, silah, güç…
Globalleşen dünya zırvalarının çürüttüğü beyinler önce vicdan duygusunu öldürdü. Sonrası; öldürdü ve öldürdü… Ölümler ölümleri getirdi peşi sıra ve kayıplar artık kaybetmenin sıradan bir oluşum olduğunu, ölümlerin olması gereken bir sıradanı yaşattığını kabullendirdi, yosun tutmuş beyinlerde.
Ne büyük bir tezat değil mi?
“Ölümler, yaşattırdı…”
Öldürmeden de yaşamak mümkün değil miydi oysa…
Evet, öldürmek veya ölümlere göz yummak. Her gözlerimizi kapatışımızda biraz daha katil olduk, biraz daha kirlendi ellerimiz.
Ama güç, öyle değil mi?
Daha rahat, daha iyi, daha modern… Daha ve dahası… Gücü kendinde hisseden; daha iyi bir yaşam için savaştı, kaybetmenin olduğu beyinler ise ölmemek için.
Bilim ve teknolojideki amaçlarda değişti. İnsanlığa fayda sağlamak; güçlünün elinde öldürmek adını aldı. Güçlü öldürdü, güçsüz öldü… Ve bir çoğumuz bu katli, kara kutudan seyrettik umursamazca.
Çok fazla işimiz vardı; okul, ev, iş, sokaklar, barlar… Onca işin içinde bu zırvaya ayıracak vaktimiz yoktu. Bizde susmayı veya dinlememeyi seçtik. Oysa farkında olmadan katil oluyorduk. Her susuşta bir mermide biz atıyor ve en çok da kendimizi vuruyorduk.
Aslında kazanan da kaybediyordu; fakat diğer kaybedenden daha şanslıydı. Ama iki tarafta ölü ayrılıyordu bu savaştan. Şunu unutmayın;
Bir kere öldürmeye başladıysanız eğer önce kendinizin katili olursunuz.
Gizem Çavusoglu
Gizem Çavuşoğlu'nun Eski Yazıları
