"Başkan Bizi TT Yapsana"

 

Ağır siklet boks şampiyonasındayız, müsabaka az sonra başlayacak. Salonda bitmek bilmeyen bir uğultu var; suratlar, ses telleri kadar gergin. Fiilin aynı, öznenin farklı olduğu sloganlar birbirine karışıyor. Kalabalığın çıkardığı gürültü, ringe doğru ilerleyen boksörleri görünce had safhaya ulaşıyor. Karşılıklı ıslıklar antrenman maçı yapıyor. Küfürlü tezahüratlar, canhıraş çığlıklara nakarat oluyor.

Ancak kimse sahnedekilerin neden dövüşeceğini sorgulamıyor.

Kameramızı Ankara stüdyolarına çevirelim: Desibel sınırlarını zorlayan bir siyasetçi, kırmızı köşesinden rakip cenaha yükleniyor. Kondisyonu iyi, gardını almış bel altı çalışıyor. Karşı grup sıralarından bir kroşe patlatılıyor; “ad hominem” ile savuşturup, yumuşak karna aparkat sallıyor. Oturumu izleyen sempatizanlar memnun: Nasıl dayak atıyoruz ama? Bir ara milli birlik ve beraberliğe ihtiyaç duyulan günler çıkageliyor, çenesi yorulmuş üniformalılar birbirine ‘sarılıyor’. Yeni raunt öncesi boks eldivenleriyle -mümkünse- tokalaşıyorlar. Dövüş yeniden başlıyor; seyirci koltuklarından yükselen kakofoni ise hiç bitmiyor.

Aralarından kimse sahnedekilerin neden dövüştüğünü sorgulamıyor.

Merkeze bağlanıyoruz. Karşımızda Abdurrahman Çelebi var. Aynı anda Suriye’de değişen konjonktürü, dershanelerin eğitim sistemine etkisini ve hem de Taksim’de yaşanan son hadiseleri değerlendirebiliyor; doların yükselişi onu çok kaygılandırıyor. Boksörler soruluyor kendisine, maçı kim kazanır? Parmak uçlarını birleştirip vakur bir edayla ufka doğru bakıyor. “Tezgâhlanan oyunu fark etmemiz lazım,” deyip esas noktaya dikkat çekiyor, “maçın hakemi İsrail ile bağlantıları olan bir adam”. Sözleri TT oluyor bir anda. 140 karaktere mevzilenmiş yaylım ateşi başlıyor. Tek dikişte hafızlanmış sloganlar gıdaklanıyor: #HesapVereceksiniz. Kavga tribünlere sıçrıyor. 

Hiç biri neden dövüştüklerini sorgulamıyor.

Tenafür dinmiyor. Her saat başı farklı bir gündemle ter idmanı yapılıyor.

"Türkiye, evlatlarına, kendinden başka bir şeyle meşgûl olmak imkânı vermiyor"*

*Ahmet Hamdi Tanpınar