Eksik Bir Şey Mi Var?

Çok düşündüm, ne yazmam gerektiğini, neler anlatmam lazım, ne birikti içimde.

Bulamadım uzun süre. Meğer en çok bu birikmiş, bulamamak.

Bu öyle, alelade bir şey değil

Kaybettiğim tokam ya da kalemimden yana sıkıntım yok

Ben, umudumu bulamıyorum,

İnsanlığa, aşka, ruha ve yazmaya dair.

O kadar küskünleşiyorum ki kendime,

Uzaklaşıyorum her şeyden.

İnsanları kırıyorum, bibloların hepsi sağlam.

Dünyayı alsam sırtıma bu kadar ezilmem,

Canım yanmaz, küfretmem.

Şehir üstüme üstüme geliyor,

Neresinden başlasam hayatın, hep yarım kalıyor.

Bir şeyleri eksik bırakıyorum,

Belki de sorun budur, eksik bırakmak.

Tamamlama zahmetine bile girmeden bırakılıp gidilen her şey,

Nefes alıyor mu, kırıldı mı, unuttu mu ya da unutur mu diye düşünmediğimiz,

'Bak ben gidiyorum ama kalabilirim de' diyemediğimiz her şey,

Şarkıları, şiirleri armağan edemediğimiz,

Yetim bıraktığımız her şey.

Bir çocuğun gözyaşında boğuluyorum,

Bir güvercinin kanat çırpışında kesiliyor nefesim,

Bir gemi limana değil, kalbime yanaşıyor sanki

Ve yavaş yavaş köreliyorum.

Dünyada her ne olup bitiyorsa,

Göremiyorum.

Araf’a takılmış bir hayat benimkisi

Ne gidebiliyorum, ne de kalmaya mecalim var.

 

Öğrendim,

Dünyanın neresinde mutluluk varsa,

Orada ölüm var.