Nârı Kovan Nur | Abdullah Ademoğlu

NÂRI KOVAN NUR

Kâinat, mahlûkat, mevcudat ve nura susayan insanlık
Lisan-ı haliyle yalvarıyordu Yaratıcı ' ya :
Zamana, mekâna
Yarımadaya, fezaya
Çöle, göğe bir Nur insin
Öyle bir Nur ki;
Risalet rüzgârına binsin
Dalga dalga essin
Şirk yangınıyla sönen kalpler
Yaprak yaprak yeşersin

Daha geldiğin gün tevhide sarıldın, alnını secdeye sürdün
Peygambere visal muştusuyla âlemleri güldürdün
İlk nefesinle bin yıllık ateşi söndürdün
Her nefesinle şeytanın bin hayalini öldürdün

Âdem' den önce aldın Rabbinden alnındaki nuru
O Nur ki; Haşimilerin en mümtaz gururu
O Nur ki; Sahibi' nin en kudsi süruru
O Nur ki; kalplerden söküp attı en mel'un uru

Nurunla bulutu başına bağladın
Gözyaşına isyan bulaştırmadan başkaları için ağladın
Her damlasıyla fevc fevc kurtuluş sağladın
Aşkla döndürüyor âlemleri o övülmüş adın

Bir melal ummanında boğuldu sana düşman olanlar
Kevser ile müjdelendi sana hayran olanlar
Nurani tebessümünle filizlenir gönüller
Celal ile kalktığın vakit parça parçadır kamer

En mücella ihsanısın bize Bir' in
Mebde-i hilkatisin şu kitab-ı kebirin
Ey cemalullahı müşahede eden Zat!
Seninle işittik en gür sedasını tekbirin

Bir işaretinle ağaçlar sana koşar
Eline giren taşlar zikrinle coşar
Sen.. Ey nârı kovan Nur!
Yaslanmadığın direk nasıl da ağlar

Ahvalin, akvalin cennet pusulası
Senin yolundan çıkanların dolmaz artık tası
Beşeri çamurdan çıkaran el
Peygamberlerin en hası

Biz güneşe uzağız, güneş bize yakın
Şu ondört asırdır sönmeyen Güneş' e dönün de bir bakın
Anlayın artık bu nehir yokuşa akmaz
Arıya yasub veren Allah beşeri de nebisiz bırakmaz

Ey bu âlemin pürnur çekirdeği!
Ey bu âlemin solmayan mürekkebi!
Ey Kadir-i Zülcelâl' in ezeli habibi
Seni layıkıyla methedemedim, affet bu acizi...

Abdullah Ademoglu