Aşk Ölü(m)leri Sever

Gözyaşlarını saklayan fiillerle tanıştınız mı hiç?

Beklemek'le mesela? Özlemek, sevmek ya da kalmak'la...

Hiç ağladı mı kelimeler sizinle?

Gitme'ler, dur'lar, susma'lar sustu mu siz sırılsıklam yastıkları yine ıslata ıslata kurutmaya çalışırken?

'Aşk masaldır' demediler mi size, 've masallar mutlu sonla biter'?

Peki, hangi son bıraktı sizi mutlulukla?

'Bu son' deyip kaç kez tekrarladınız aynı hatayı?

Hayatınızda kaç kez aynı kaldınız siz?

En son ne zaman geldiniz kendinize?

Ve ne zaman geçtiniz kendinizden?

Siz hiç, sokakta gördüğünüz dilencilere 'Allah rızası için' küfretmediniz mi?

Vicdanınızın kulaklarını tıkayıp fark etmeden sağırlaşmadınız mı?

Ve sanki siz duyuyormuşsunuz gibi gerçek sağırlara acımadınız mı?

Çocukların yaram'azlıklarını kıskanmadınız mı?

Onlar gibi olmak için kaç kez savaş açtınız o koskocaman bencilliğinize?

Geceleri aşkla yatıp ayrılıkla kalkmadınız mı sabahları?

Siz şehirleri terk ederken düşündünüz mü hiç onları? Sizi terk edenle aynı olmadınız mı o zaman?

Bir insandan gitmenin, bütün şehirleri terk etmek olduğunu öğretmediler mi?

Yanağınızda saklanan kirpiğe uzanan eller umudunuz olmadı mı?

Bakmadınız mı hiç aynada yüzünüze? Yüz yüze gelmediniz mi kendinizle?

Sevmediniz mi? İncitmediniz mi? Kırmadınız mı? Ve kırmadılar mı kalbinizi?

Cayır cayır yakmadılar mı sizi de bu dünyada ve cayır cayır yanmayacak mısınız öbüründe de?

Ne vardı ki elinizde ya da ne kaldı?

Aşk dediğiniz kaç şairi öldürdü, haberiniz var mı?

Bir şey söyleyeyim mi size?

Aşkı tanımlayacak kelimeler yok artık,

Mutluluğu resmedecek ressamlar yok,

Barışı temsil edecek ülkeler yok.

Ölü şairler var sadece,

Ve aşk ölü(m)leri sever genelde...