Üşen'geçti

İlker Gelik tarafından yazıldı. Aktif .

Hayatı yaşamaya başladığını düşündüğünde, ölebileceğin aklına gelsin. Dünya’da, aileni ve tüm sevdiklerini gömebilecek kadar toprak var.

Şans yüzüne gülerken, o gülüşün ardındaki kinayeyi sez.Ağlayabileceğini hatırla..

Ağlamak utanç değil ama, mutluluğa sarılmasını da bilmeli insan..

Aşk,mutluluk olabilir elbet. Fakat aşk değildir mutluluğun tanımı..

Ve bazen, sevgilisinden çok; ona değer veren birini yanında ister insan.

O olmasa, hayatta bir şeyin değişmeyeceğini düşünür ama,o insanın verdiği değer olmayınca;paha biçilir hayatına.Değersizleşir duyguları..

Aşk üzülmektir, fakat hayattaki en büyük üzüntü,aşk değildir..

Aşkın değil, Allah’ın peşinden koşmak gerek.

Ki, attığın 1 adım;2 adım yaklaşmaktır O'na..

Aşk yolunda yorulmak, pişmanlıktır.Allah yolunda ise,sevap şişmanlığı..

Epey zaman oldu bana değer veren birini kaybedeli. Üstelik bu değer karşısında, bir şey vermem gerekmiyordu.

Beni sadece ben olduğum için seven insanın, kıymetini bilemedim.

Babam öldü benim..

Üstelik eve son gelişinde evde değildim. Eğlenmekle meşguldüm, bir yere kaçmıyordu ya..

Onun yanında olmak varken, başkalarıyla birlikte olmama gocunmazdı.

Gençliğime verirdi anlayışsızlığımı. Gençliğini, gençliğime vermişliği de vardı önceden.

Küçük bir çocuktum ben. Ölümün; uykudan biraz fazla süren bir eylem olduğunu sanıyordum. Daha önce görmemiştim ki hiç.. 

Babam öldü benim.

Üstelik gitmeden evvel 3 ay boyunca yetecek harçlığımı da bırakmıştı.3 ay sonra hayatımın normale döneceğinden emindi.

Zaten önceden de normalmiş benim hayatım. Anormale dönünce anladım..

Hayatıma mutluluk kavramını getiren insanı kaybettim ben. Şimdi nereye baksam, yok.

O,değerini bilmediğim mutluluğu da aldı giderken..

Üzülmemi istemezdi ama, üzülüyorum. Zaten o varken de, ne dese aksini yapardım inadına.

Severdim ama, sevdirmezdim kendimi.

Uğruna öleceğim insanın, ölüsüne dokundum.

Yemekte bile istemezken acıyı, böylesine nasıl dayanabilirdim?..

Dayanamadım. İçler acısı halimi görünce sevmek istedi herkes.

Kimi sevdiysem, dayandı..

Ve şimdi,

Hayattayken su vermeye üşendiğim insanın,

Toprağına avuçlarımla su ikram ediyorum..

Allah kabul etsin, beni..

yanına.

Yazar Hakkında

İlker Gelik

Online dergiler Online dergiler