Darülaceze | Merve Karagül

DARÜLACEZE

Büyük bir fotoğraf karesinin içindeyiz şimdi. Üstümüzde yüzyıllar öncesinden kalan tabelaya inat, içten gülümseyen yüzlerimiz ve burası ‘Darülaceze Müessesi’.

Arkadaşlarla beraber, orak heveslerle gidilmiş bir gezi. Herkesin yüreğinde aynı sebep: ‘Yaşı çoğalmış ve hayatın köşesine sıkıştırılmış bu insanlar, ziyaret edilmeli, onlara neşe götürülmeli.’

Peki ya herkes bu geziye gitmeli mi? Sorusunun cevabı pek yok bende. Belki herkes gitmeli belki de herkes böyle bi yerin hiç olmaması çaba sarf etmeli.

İşte Darülaceze gezisinin en zor kısmı bu.

Kafanızda canlanan her soruya cevap vermemelisiniz burada. Kendinizi sorgulamayı bırakmalı, size sıkı sıkıya sarılan ve bir türlü bırakamayan o ele yardım etmelisiniz. Ona sevgi hissettirmelisiniz, hiç hissetmediği gibi.

Konuşmalısınız onunla ve belki en çok bunu yapmalısınız; çünkü eğer giderseniz bir gün, bakarsınız o, tek kalmış suratlara, anlarsınız; yalnızlık gerçekten Allah’a mahsus ya da giderseniz bir gün, görürseniz o kemik erimesinden mahvolmuş teyzeleri; söylenirsiniz kendi kendinize ‘Her şeyden önce sağlık.’

Sonra sizin yanında kalmanızı isteyen yaşı 50 gösteren; ama 38 olan biri vardır karşınızda; tek arkadaşı, çakmağıyla sigara paketi. Ne düşünseniz şaşarsınız; ama dedim ya ‘Burada sorgulamak yok.’

Uzun, soğuk koridorların içindeki her bir odaya kulak vermelisiniz burada. İçlerine girince mutlu hissettirmelisiniz. İşte o zaman, siz de boncuktan cami yapan amcanın kanaryalarını görüp ne kadar özgür olduğumuzu anlarsınız ya da bunun yerine oda arkadaşıyla ‘iddia’ muhabbeti yapabilir, kapıda sizden sigara isteyen amcalarla konuşup onlara yanlışları için hak verebilirsiniz.

En güzeliyse, sorduğu bilmecelere cevap veremediğiniz amcanın bilmecelerinin cevaplarını kendisinin de bilmediğini fark etmenizdir, bu kısa gezinin içinde.

En sonunda, yaşadığı hayata, yaşadığı yere, yaşadığına şükreden bu insanlara, son kez gülümseyerek bakar ve fotoğraf karenize geri dönersiniz.

Şimdi sorgulamaya izin var. Artık düşünebilirsiniz hayatı, amacını, sizi, büyüklerinizi. Artık kendinizi burada hayal etmemek için daha sıkı sarılabilirsiniz hayata.

Kendi dedenizi hatırlayıp arka arkaya defalarca ‘iyi ki’ diyebilirsiniz. Hatta sonra büyüyeceğiniz gelirse aklınıza ‘dünyayı daha güzel bir yer yapma’ hayali kurabilirsiniz yeniden ve belki ileride bir gün tekrar ziyaret edersiniz burayı ve ileride bir gün asla bavulunuzla aşındırmazsınız bu kapıyı.

Merve Karagül

Paylaş