Zulmü Alkışlayamayız! | Feride Özge Çaylak

ZULMÜ ALKIŞLAYAMAYIZ!

Bizler mutlu olmayı bilmeyiz aslında. Hepimiz içimizde bir yerlere yetişme kaygısı olgusunu yerleştirmişiz. Nefislerimize dur demek, aklımıza gelmeden, hep daha iyisini daha fazlasını umuyoruz. Ummak belki masum bir eylem bunlar için. Arzuluyoruz, tutkuyla istiyoruz. Öyle bir tutku ki bu gözümüz kimseyi görmüyor.

Devamlı eksik şeylerden bahsetmeyi sanki vird edinmişiz kendimize. Tamam, olanlardan söz etmek lügatimize yerleşmemiş deyişlerden. Aynı şeyleri yemekten, içmekten sıkıldığımızı ya da aynı şeyleri yapmaktan bunaldığımızı hiçte utanmandan!  Bahsetmekteyiz. Biz hiç şükreder miyiz ki? Beğenmediğimiz yemekleri israf etmek devamlı bir eylem haline gelmiş. İbadet olsa bu kadar bu düzenli yapmayız. Ayetlerin ‘’ Kaçının ‘’ dediklerini özellikle yapıyoruz da ‘’ Yapın’’  dediklerinden özellikle kaçınıyoruz gibi bir düşünce var zihnimde.

Kendi hayatımızın şükürsüzlük olan kısmına baktıkça gözlerimin önüne yaklaşık iki haftadır yerleşen o görüntü geliyor. Açlıktan kemikleri gözüken o simsiyah iri gözleri olan çocuk. Bir şeyler anlatmaya çalıştığının farkındayız hepimiz. Onun da onlarında yaşamaya hakkı olduğunu biliyoruz. Neden diyorum kara kıtanın kara çocuklarının kara bahtlarına terk ediyoruz. Onların belki adını bile bilmediğimiz bir şehirde yaşama savaşı veriyor olması bizim neden aç gözlü ve israfa düşkün bir insanlık! Olmasını değiştirmiyor orası anlayamadığım bir mevzu.

Belki gündem değişecek, bambaşka haberler geçecek ajanslar. Belki biz unutacağız o gözleri simsiyah olan çocuğu. Ama o çocukların hala ölmesi gerçeğini hiçbir olay değiştirmeyecek. Sadece yemek bulmak için çıktığı yolda üç çocuğunu kaybeden annenin acısı hiç bitmeyecek. Günde tonlarca yemeğin döküldüğü bir dünyada açlıktan ölmek nasıl bir trajediyse o annenin acısının dinmeyeceği aynı bağlamda olan bir gerçektir.

Şimdi gündem Somali belki. Oysa onlar sadece 2 haftadır açlık çekmiyor. Onların kaderinde değişmeyen bir gerçekti. Bizim farkında lığımızın bu kadar gecikmesi ayrı bir mevzudur. Dediğimiz gibi iki hafta önce en baş haber olarak verilen bu mevzu iki hafta sonra haberlerin ortalarında geçmeye başlamıştır.

Gözümüzün önündeki gerçeklerin dünya medyasının duymuş hali Somali. Yalnız öyle bir şehirde yaşıyoruz ki aynı mahallede iki farklı yaşam barındırılabiliniyor. Mahallenin bir yanına bakıldığında lüksten kırılan evler, bahçelerinde havuzu bulunan ve çocukların şen kahkahalarla eğlendiği bir dünya. Tam bir huzur hâkim görünürde. Ne güzel! Diğer yana bakıldığında ise yokluğun gırla gezdiği ve biraz ileride havuzlu evlere sahip kardeşlerinin (!) olmasına nazaran içmeye bir damla su bulamayan aile fertler hâkim.

Allah’ in adaletinden dem vuran biz insanlara sormak istiyorum. Bizler yeryüzündeki eşrefi mahlûkat isek ve bu adaletin yeryüzüne adil bir şekilde dağıtılmasına vesile kılınmışsak nerede bizim gizli yerlere saklanan vicdan mekanizmamız. Nedir bu gerçeklere kendimizi kapatıyor olma sevdası?

En azından kendi halimize şükretmeyi denemeye başlasak veya yetinmeyi bilsek bize verdiği kadarıyla hayatın, değişim başlayacaktır bizim için.

Bir Fransız avukatında dediği gibi ‘ Ortada bir suç varsa bu topluma sorulan bir sorudur. ‘ Bizlerde bu insanlık ayıbına ait olan neden oluyor sorusunu vicdanımıza sormalıyız. Küreselleşen aç gözlülüğümüzü, enaniyetimizi eksik olan zekât ibadetimizi tam olarak yapmayı başarsak yepyeni bir dünya düzeni oluşacaktır.

Cihan padişahlarının sarıklarında taşıdıkları kefenleri nasıl ölümü hatırlatıyorsa onlara, belki de bizlere o siyah gözlü çocukların silueti fani olanın bu dünya olduğunu hatırlatacaktır.

Şairin de dediği gibi ‘’ Siyah gözlerine beni de götür ‘’ dizeleri bambaşka anlamda oluşturulmuş olsa bile bu şiir, bizi o siyah gözlü çocuklara götürmelidir. Yardımlarımızı, dualarımızı ve geç kalmış vicdan yansımasını götürmelidir.

Zulmü alkışlamamak için;

Dönüp bakmalı vicdanlara,

Belki aradığımız insanlık hala orda…

 

                                                                      F. Özge Çaylak 

Paylaş

---

     Feride Özge Çaylak'ın Eski Yazıları