Dünyanın Dönme Anında | Umut Göksal
DÜNYANIN DÖNME ANINDA
Karnımı yankılandırıyor bir filozof,
Midemi yakıyor idealist bir sodyum.
Anılar kasığımda beliren molotof,
Onlar hep yanıyor ben yanıyorum.
-Onlar sönmüş mü hiç mi yanmamış peki?
Eski dostların adları dilimde kezzap,
Her isimde ayrı bir anıyı tadıyorum.
İşim gücüm ölmek ve biraz da zap,
Hayat vitesi düşüren acı bir podyum.
-Yürüyemiyoruz koşmamızı bekliyorlar.
Kan emmek istiyor septik bakan vampir,
Daha yolu yarılamadım ki diyorum ona.
İçim dışım sağım solum hepsinin içi kir,
Uğrayabilirim ama o kaçınılmaz sona.
-Gitmemek daha işimin var olduğunu gösterir.
Tatlandırıyor tabiatın hıçkırıklarını şiir,
Ölümsüzleştiriyor fakat kanatıyor beni.
Vefa elimde şaraplaşan eski bir fikirdir,
Ben unutmam bir yemek bir ilham vereni.
-Kalbin atıyor diye yaşıyor sayılmazsın.
Umut Göksal
Paylaş
Yazar Hakkında
İskele Editörü
Bu yazara ait diğer yazılar
- İdeolojinin Gölgesinde Türk Müziği | Sedat Akel
- Hayaller | Huriye Tak
- Beni Bu Filmler Mahvetti | İclal Turan
- Akıllı Tasarım Teorisi | Mustafa Akyol
- Avrupa'ya Kalkan Gençlik Treni | Engin Özkan
- Ulu Hakan Sultan 2. Abdülhamid | Agah Çetinkaya
- Güzel İzmir | Hilal Yaşlı
- Belçika'da Bir Türk Rengi: Turkuaz | Burcu Yaşar
- Korkaklığım | Ali Kılıç
- Üstü Kapalı Bir Duygusallık: Bıkkınlık | Hilal Yaşlı